O książce: 2017 / Kirin School. Znajduje się niemal w samym centrum Seulu, a mimo to posiada terytorium o imponujących proporcjach. Szkoła ma kształt miasteczka uniwersyteckiego, którego granice otoczone są wysokim płotem. Wewnątrz płotu znajduje się główny budynek szkoły, w której prowadzone są zajęcia, dwa domy studenckie, sala gimnastyczna z licznym sprzętem do ćwiczeń i basenem, a także warsztaty garncarskie, krawieckie i plastyczne. Kirin to jedna z najlepszych szkół artystycznych w Korei, więc prawie każda utalentowana osoba marzy o tym, żeby się tu dostać. Co roku przeprowadzana jest tu ogromna, konkursowa selekcja wśród świeżo upieczonych absolwentów szkół powszechnych. Średni wiek kandydatów waha się od 17 do 23-25 ​​lat. Studenci mają do wyboru dużą liczbę różnych wydziałów, z których najpopularniejsze to wydziały teatru, kinematografii, reżyserii, choreografii i muzyki, który dzieli się w sobie na wydziały klasyczne i popowe, a także wydział sztuki i projektowanie. W szkole działają także wydziały garncarstwa i ceramiki, fotografii i pisania. Od generalnego wprowadzenia nowo przybyłych do akademików Kirin minęły już prawie dwa tygodnie. Na parkingu przed bramą szkoły zaparkowało mnóstwo samochodów: od drogich i luksusowych samochodów po proste, budżetowe zbiry. Rodzice uczniów krzątali się po samochodach, wyciągając niekończące się walizki z rzeczami i martwiąc się, jak przez prawie cały tydzień przeżyją ich skarby bez nadzoru rodziny? Już dawno dali ostatnią, najcenniejszą życiową radę swoim dzieciom, które słuchały, ale jednocześnie z niecierpliwością patrzyły na ściany hostelu, za którymi czekało ich nowe, ciekawe życie. Wszystko to, corocznie powtarzana akcja, już dawno minęło, minęło, drugi tydzień nowego roku szkolnego już dobiega końca, ucichł pęd na przyjęcie i zapisy, a szkoła stopniowo zostaje wciągnięta w rytm pracy. Okazuje się jednak, że nie wszyscy studenci dotarli na miejsce nauki. W jednej z sal z amfiteatrem z miejscami dla widzów i małą półkolistą sceną odbywa się występ nowicjusza.